Historia powszechna po 1945 r. » Sytuacja i podział Niemiec po II wojnie światowej » Zimna wojna (1947-1991) » Apartheid w Republice Południowej Afryki » NATO (Organizacja Paktu Północnego Atlantyku) » Układ Warszawski » Korea po II wojnie światowej » • Wojna koreańska (1950-1953) • Podział Korei na Północną i Południową Przyłączenie Austrii do III Rzeszy (niem. Anschluss) było jednym z najważniejszych wydarzeń okresu dwudziestolecia międzywojennego. Oczywiste złamanie zasad traktatu wersalskiego było pierwszym tak odważnym krokiem odbudowującego się niemieckiego imperializmu. Po objęciu władzy przez Adolfa Hitlera w 1933 roku niemieccy naziści W okresie od 1919 roku, czyli od momentu wstąpienia Adolfa Hitlera do Niemieckiej Partii Pracy (przemianowanej w roku następnym na Narodowosocjalistyczną Niemiecką Partię Robotników, NSDAP) do zakończenia II wojny światowej w 1945 r., problematyka konfliktu militarnego stanowiła jedno z kluczowych pojęć słownika nazistowskiego światopoglądu stworzonego przez przyszłego wodza III – Saarę (na rzecz Francji). W wojnie poległo prawie 4 mln żołnierzy niemieckich oraz tyle samo ludności cywilnej. Berlin leżał w gruzach, a liczba ludności zmniejszyła się z 4,3 mln sprzed wojny do 2,8 mln po kapitulacji. Alianci zachodni obarczyli Niemcy całkowitą odpowiedzialnością za wybuch II wojny światowej. NIEMCY PO II WOJNIE ŚWIATOWEJ by Jędrzej Borakiewicz on Prezi Next. Blog. Nov. 7, 2023. Unlock creative freedom with Prezi. Nov. 1, 2023. How to always look your best when presenting. Oct. 30, 2023. Sales training: Mastering the art of converting prospects into customers. Mapa sprzed wojny przypomina nam o zapomnianych krajach i obszarach, które zostały wcielone do innych państw lub całkowicie zniknęły z mapy po II wojnie światowej. To zderzenie światów widać także w polityce i historii, gdzie dawne konflikty i terytoria mają długotrwałe skutki do dziś. JzQqcqA. Ta pomoc edukacyjna została zatwierdzona przez eksperta!Materiał pobrano już 961 razy! Pobierz plik podział_niemiec_po_ii_wojnie_światowej już teraz w jednym z następujących formatów – PDF oraz DOC. W skład tej pomocy edukacyjnej wchodzą materiały, które wspomogą Cię w nauce wybranego materiału. Postaw na dokładność i rzetelność informacji zamieszczonych na naszej stronie dzięki zweryfikowanym przez eksperta pomocom edukacyjnym! Masz pytanie? My mamy odpowiedź! Tylko zweryfikowane pomoce edukacyjne Wszystkie materiały są aktualne Błyskawiczne, nielimitowane oraz natychmiastowe pobieranie Dowolny oraz nielimitowany użytek własnyPrzegrana Niemiec w czasie II wojny światowej oznaczała dla tego kraju koniec marzeń o panowaniu nad Europą, cel, jaki przywódcy państwa stawiali sobie od. Omówienie podziału Niemiec po zakończeniu II wojny światowej i powstania RFN oraz Nazwa · 2 Podział Niemiec · 3 Demografia · 4 Niemcy Zachodnie. Era Adenauera Okres przejściowy 1963–1969 Rządy socjaldemokratyczno-liberalne (1969–. Aliancka okupacja Niemiec – po zwycięstwie nad III Rzeszą, Alianci podzielili jej część. Denazyfikacja · Wysiedlenia Niemców po II wojnie światowej. Przesadzały bowiem zasadniczy fakt, że wyłączną odpowiedzialność za II wojnę światową poniosą Niemcy, podczas gdy drugi główny sprawca kataklizmu, ZSRR,Podział Niemiec na RFN i NRDWkrótce potem do tych samych wniosków doszło i kierownictwo ZSRR. W roku 1949 powstała Niemiecka Republika Demokratyczna, de facto rozpoczynając podział Niemiec. Ale granicę między NRD a RFN widać do dziś. Krótko mówiąc: w centrum Berlina większość blizn po czasach podziału Niemiec dawno Federalna Niemiec (RFN) – zaledwie cztery miesiące wcześniej. Podział Niemiec był odzwierciedleniem roszczeń wysuniętych przez. 30 lat od zjednoczenia Niemiec nadal nie udało się zasypać ekonomicznych podziałów między Wschodem i Zachodem. Dawne Niemcy Wschodnie nadal. Po II wojnie światowej Niemcy zostały podzielone na strefy okupacyjne, a później na dwa osobne państwa: zachodnią RFN i wschodnią NRD. Niemiec na 4 strefygo przez aliantów podziału terytorium Niemiec na cztery strefy okupacyjne bez. sy, 2) Hannover – Niemcy północno-zachodnie, 3) Saksonia, 4). Postanowienia konferencji poczdamskiej w sprawie Niemiec a) podział Niemiec na 4 strefy okupacyjne: wschodnia – radziecka, północno – zachodnia – brytyjska,Brytanii i. Tymczasowego rządu Francji. 2. Plan stref okupacyjnych. 8, Ustalenie wytycznych okupacyj nych. 4. Wybór siedziby sojuszniczej . państwa zostało podzielone na cztery strefy okupacyjne kontrolowane przez największe państwa alianckie – Związek Radziecki, Francję, Układ poczdamski sankcjonował istniejący faktycznie podział Niemiec na cztery strefy okupacyjne: amerykańską, brytyjską, francuską i o dobrym sąsiedztwie pomiędzy Polską a Niemcami. Podoba się? Tak Nie. Więcej informacji. Niemcy po II wojnie światowej konferencja w Poczdamie. Hitler rozpoczął II wojnę światową, zajmując Polskę, a następnie Danię i Norwegię, Francję i Beneluks oraz Jugosławię i Grecję. Niemieckiej inwazji z. Zobacz 1 odpowiedź na zadanie: Przyczyny podziału Panstwa Niemieckiego. po II wojnie światowej. Niemcy przegrały II Nazwa · 2 Podział Niemiec · 3 Demografia · 4 Niemcy Zachodnie. Era Adenauera Okres przejściowy 1963–1969 Rządy socjaldemokratyczno-liberalne (1969–. Po II wojnie światowej Niemcy zostały podzielone na strefy okupacyjne, a później na dwa osobne państwa: zachodnią RFN i wschodnią NRD. BerlinaPrzerywana linia wyznacza granicę między Berlinem Wschodnim a Zachodnim. Berlin, Thomas Mcavoy, 1954-02-02, Kolekcja: LIFE. Właściwie wszystko co z Berlina wschodniego przyjęło się w Berlinie Zachodnim. Budki telefoniczne. Wcześniej mapę podziału wyznaczały jeszcze. Politycznie Berlin był podzielony od zakończenia drugiej wojny światowej. jest ostatnim elementem dosłownie cementującym podział Berlina.. podział Niemiec na cztery strefy okupacyjne: sowiecką, amerykańską, brytyjską i francuską. Mimo że Berlin znalazł się na terenie okupacji sowieckiej, BERLIN. 9 listopada to wyjątkowa data w historii Niemiec, a w szczególności Berlina. Wówczas bowiem runęła granica podziału stolicy i de facto całej Europy. W uchwałach konferencji poczdamskiej, ogłoszonych 2 VIII 1945 r., postanowiono, że Niemcy maja zostać poddane demilitaryzacji, w całym kraju ma być przeprowadzona denazyfikacja, demonopolizacja gospodarki oraz demokratyzacja życia politycznego i wychowania, czyli słynna zasada „cztery D”. Układ poczdamski sankcjonował istniejący faktycznie podział Niemiec na cztery strefy okupacyjne: amerykańską, brytyjską, francuską i radziecką. Choć w uchwałach zastrzeżono, że mają one charakter przejściowy do chwili zawarcia traktatu pokojowego z Niemcami, postanowienia poczdamskie okazały się trwałą podstawą powojennego status quo w Europie. Przesadzały bowiem zasadniczy fakt, że wyłączną odpowiedzialność za II wojnę światową poniosą Niemcy, podczas gdy drugi główny sprawca kataklizmu, ZSRR, zwyciężył swego byłego sojusznika i ustanowił swoje warunki. Terytorium podzielonych Niemiec zostało znacznie zmniejszone w porównaniu z rokiem 1939. Anulowano unię z Austrią, przekreślono układ monachijski, oddając Czechom Sudety. Znaczne obszary na wschodzie przypadły Polsce. Jednak ostateczny traktat pokojowy miał zostać podpisany po powstaniu w przyszłości rządu niemieckiego. Tymczasem ubytki terytorialne, jak również masowe wysiedlenia Niemców z ziem poniemieckich spowodowało napływ niemal 10 mln wysiedleńców ze wschodu. Wcześniej przeszli oni gehennę obozów przejściowych, gdzie znosić musieli rozmaite upokorzenia jako przedstawiciele narodu winnego okrutnych zbrodni wojennych. Boleśnie odczuli oni na sobie nienawiść ludności ciemiężonej do niedawna przez hitlerowców. Ta masa wygłodzonych, pozbawionych majątku ludzi dodatkowo obciążyła i tak już katastrofalny na skutek zniszczeń wojennych i konieczności spłat odszkodowań wojennych stan gospodarki niemieckiej. ZSRR, między innymi pod pozorem spłacenia Polsce odszkodowań spowodowanych wojną i niemiecką okupacją, zażądał łącznych odszkodowań w wysokości 10 mld dolarów. Suma ta znacznie przekraczała możliwości płatnicze sektora administrowanego przez ZSRR. Tak więc najważniejsze rozbieżności między niedawnymi sojusznikami rozgorzały w kwestii niemieckiej. Związek Radziecki przeprowadził w swojej strefie okupacyjnej konfiskatę prywatnej własności przemysłowej i parcelację majątków ziemskich, chcąc zachęcić Niemców do zjednoczenia pod egidą komunizmu. Administracja lokalna w strefie radzieckiej znalazła się pod kontrolą komunistów. W kwietniu 1946 r. powstała Niemiecka Socjalistyczna Partia Jedności in. SED, z połączenia komunistów i socjaldemokratów, z Wilhelmem Pieckiem i Otto Grotewohlem, a następnie Walterem Ulbrichtem na czele. Stała się ona partią rządzącą. Fasadę współpracy miedzy aliantami podtrzymywał proces głównych zbrodniarzy hitlerowskich w Norymberdze, zakończony 30 IX 1946 r. wydaniem 11 wyroków śmierci. Wokół problemu niemieckiego narastało jednak napięcie. Podczas konferencji ministrów spraw zagranicznych Wielkiej Brytanii, Francji, USA i ZSRR w kwietniu 1946 r. przedstawiciel USA zaproponował plan demilitaryzacji Niemiec, utworzenia z nich federacyjnego państwa o charakterze rolniczym, zawarcie pokoju i zakończenie okupacji. Dało by to Niemcom status zwykłego państwa, równoważącego wpływy ZSRR w Europie. W odpowiedzi Wiaczesaw Mołotow wystąpił za „utrzymaniem jedności Niemiec” i przeciw zamienianiu ich w państwo rolnicze. W rzeczywistości chodziło o utrzymanie okupacji i stopniowe wzmocnienie komunizmu w strefie radzieckiej, obejmującej Prusy i część Berlina, centralne ośrodki dawnej Rzeszy. Celowi temu służyły przerzuty zsowietyzowanych jeńców niemieckich z ZSRR do radzieckiej strefy okupacyjnej. Wobec fiaska kolejnych konferencji czterech mocarstw, zachodni członkowie dawnej koalicji zaczęli stosować politykę faktów dokonanych. W strefie amerykańskiej i brytyjskiej zorganizowano wybory, wygrane przez chadecję i socjaldemokratów. W październiku 1946 r. przeprowadzono wybory do Landtagów, w strefie radzieckiej. W odpowiedzi 1 I 1947 r. Anglicy i Amerykanie połączyli swe strefy w Bizonię. Wobec niemożności realizacji koncepcji zjednoczenia Niemiec poprzez wybory przeprowadzone pod kontrolą czterech mocarstw, Anglosasi zaczęli forsować projekt tworzenia państwa zachodnioniemieckiego. W listopadzie 1947 r. USA, Wielka Brytania i Francja uzgodniły w zasadzie zjednoczenie zachodnich Niemiec. W lutym 1948 r. strefy zachodnie Niemiec objęto planem Marshalla. W marcu 1948 r. delegat ZSRR opuścił Radę Międzysojuszniczą, a pod koniec czerwca 1948 r. Moskwa uciekła się do użycia siły, odcinając Berlin od dostaw prądu i od transportu lądowego z zachodu. Krok ten miał na celu wymuszenie zgody na radziecką propozycję utworzenia ogólnoniemieckiego rządu „demokratycznego”. Europa znalazła się znów na krawędzi wojny. Na posunięcia te zachód odpowiedział uruchomieniem w cztery dni później mostu powietrznego, największej operacji transportowej w dziejach lotnictwa, trwającej przez rok. W dniu 12 maju 1949 r. Związek Radziecki, uznał blokadę za nieskuteczną i ją zniósł. Po bezskutecznej blokadzie Berlina przedstawiciel ZSRR zasiadł w Paryżu do stołu obrad z ministrami spraw zagranicznych USA, Wielkiej Brytanii i Francji, lansując koncepcje zjednoczenia Niemiec pod kontrolą „rządu demokratycznego”. Konferencja zakończyła się patem. W połowie sierpnia 1949 r. w strefach zachodnich, które od kwietnia 1949 r. tworzyły Trizonię, przeprowadzono wybory do Bundestagu, w których zwycięstwo odniosły partie chadeckie oraz FDP. Kanclerzem został działacz chrześcijańskiej demokracji, antykomunista, Konrad Adenauer. Za zgodą aliantów na obszarze Trizonię proklamowano 21 IX 1949 r. Republikę Federalną Niemiec ze stolicą w Bonn. W listopadzie mocarstwa zachodnie uzgodniły z rządem RFN zmiany w statusie okupacyjnym i nieskrępowany rozwój gospodarki Niemiec. Związek Radziecki zdecydował się również na utworzenie państwa w swojej strefie okupacyjnej. W dniu 7 X 1949 r. powstała tu Niemiecka Republika Demokratyczna z Wilhelmem Pieckiem, jako prezydentem, na czele i komunistyczną SED jako partią rządzącą. NRD była państwem „demokracji ludowej” w duchu stalinowskim. Berlin został podzielony na cztery sektory okupacyjne, choć sektor radziecki stał się stolicą NRD. Historia Jak doszło do zjednoczenia Niemiec. Historia Niemiec Zimna wojna, konferencje, sprawa Niemiec po II wojnie światowej. Testament Bolesława Krzywoustego - Podział Polski na dzielnice. Ważne pojęcia: Polityka mocarstw wobec Niemiec – na konferencji w Poczdamie w 1945 decyzję o: denazyfikacji (likwidacji faszyzmu i ukaraniu zbrodniarzy wojennych), demilitaryzacji (rozbrojeniu), dekartelizacji (likwidacji monopoli), demokratyzacji życia politycznego i decentralizacji władzy (przeniesieniu uprawnień na struktury lokalne lub samorządowe); podzielono Niemcy na 4 strefy okupowane przez: USA, Wielką Brytanię, Francję i ZSRR, a Berlin na 4 sektory; władzę nad strefami objęła Sojusznicza Rada KontroliBizonia – powstała w styczniu 1947 r. z połączenia strefy okupowanej przez USA i Wielką BrytanięTrizonia – powstała w wyniku przystąpienia w kwietniu 1947 r. do Bizonii strefy okupowanej przez Francję; w lutym 1948 r. Trizonię objęto planem MarshallaProces norymberski – 20 listopada 1945 r. do 1 października 1946 r. Międzynarodowy Trybunał Wojskowy wydał 12 wyroków śmierci, 7 osób skazał na wieloletnie więzienie, 3 osoby uniewinniono; za organizacje przestępcze uznano Gestapo, SS, SD (Służbę Bezpie-czeństwa Rzeszy) i przywódców NSDAPBlokada Berlina – w czerwcu 1948 r. w Trizonii oraz w sektorach Berlina Zachodniego przeprowadzono reformę walutową i wprowadzono jednolitą markę niemiecką; Związek Radziecki na znak protestu rozpoczął 23/24 czerwca 1948 r. blokadę zachodniej części Berlina – przerwano połączenia drogowe i kolejowe, odcięto dopływ prądu; Amerykanie i Brytyjczycy zorganizowali most powietrzny, przerzucając wszystko, co było potrzebne do przeżycia mieszkańcom zachodnich sektorów; Rosjanie zaniechali blokady Berlina 12 maja 1949 Adenauer – niemiecki polityk, pierwszy kanclerz Republiki Federalnej Niemiec w latach 1949-1963; współzałożyciel partii chrześcijańsko-demokratycznej CDU; zwolennik integracji Europy Zachodniej i odbudowy gospodarczej Niemiec; nie uznawał granicy polsko-niemieckiej na Odrze i Nysie Łużyckiej; prowadził ugodową politykę wobec członków NSDAP (nie ukończono procesu denazyfikacji)Republika Federalna Niemiec – wewrześniu 1949 r. Bundestag ogłosił powstanie RFN z prezydentem TheodoremHeussem i kanclerzem Konradem Adenauerem; stolicą państwa zostało Bonn; w 1950 r. RFN uzyskała prawo do prowadzenia własnej polityki zagranicznej; w 1951 r. Wielka Brytania, Francja i USA ogłosiły deklarację ozakończeniu wojny zNiemcami; w traktatach paryskich z1954 r. RFN uzyskała prawo do posiadania własnej armii i udziału w NATO (od 1955 r.)Niemiecka Republika Demokratyczna – powstała7 października 1949 r. w odpowiedzi na powstanie RFN; prezydentem został Wilhelm Pieck, premierem Otto Grotewohl; w 1950 r. NRD zawarła układy o nienaruszalności granicy z PolskąMur berliński – 12/13 sierpnia 1961 r. początek budowy muru berlińskiego; mur stał się symbolem podziału powojennego świata, ładu jałtańskiegoOkupacja Austrii – w 1945 r. podzielono Austrię i Wiedeń na cztery strefy okupacyjne pomiędzy: USA, Wielką Brytanię, Francję i ZSRR; 15 maja 1955 r. podpisano traktat pokojowy, który zapewnił Austrii niezależność Ważne daty: 30 sierpnia 1945 r. – początek działań Sojuszniczej Rady Kontroli20 listopada 1945 r. – 1 października 1946 r. – proces norymberski23/24 czerwca 1948 r.– 12 maja 1949 r.– blokada zachodniej części Berlina przez ZSRR20 września 1949 r. – powstanie Republiki Federalnej Niemiec7 października 1949 r. – powstanie Niemieckiej Republiki Demokratycznej16 czerwca 1953 r. – początek powstania berlińskiego, krwawo stłumionego przez wojska radzieckie15 maja 1955 r. – uzyskanie pełnej suwerenności przez Austrię12/13 sierpnia 1961 r. – początek budowy muru berlińskiego "Powyższy materiał został opracowany przez Przeczytanie i zapamiętanie tych informacji ułatwi Ci zdanie klasówki. Pamiętaj korzystanie z naszych opracowań nie zastępuje Twoich obecności w szkole, korzystania z podręczników i rozwiązywania zadań domowych." Po II wojnie światowej Niemcy zostały podzielone na strefy okupacyjne, a później na dwa osobne państwa: zachodnią RFN i wschodnią NRD. Symbolem podziału Niemiec i Europy stał się Mur Berliński. Sytuacja w Niemczech po II wojnie światowej: – podział na 4 strefy okupacyjne (a Berlina na 4 sektory): radziecką, amerykańską, brytyjską i francuską – ogromne zniszczenia wojenne – napływ 10 mln przesiedleńców z terenów przyznanych Polsce i Czechosłowacji W powojennym chaosie wielu hitlerowskich dygnitarzy uciekło do Ameryki Południowej, dzięki pomocy dostojników Kościoła katolickiego (tzw. szczurzy szlak; uciekli tak twórca systemu zagłady Żydów Adolf Eichmann i lekarz z Auschwitz Josef Mengele). Czołowi działacze NSDAP i zbrodniarze wojenni byli sądzeni przez międzynarodowy trybunał (najsłynniejszy proces – Norymberga 1945-1946). Zgodnie z ustaleniami konferencji w Poczdamie (1945) w Niemczech miały nastąpić: – denazyfikacja (usunięcie śladów III Rzeszy i ukaranie winnych) – dekartelizacja (likwidacja dużych firm przemysłowych rozwiniętych dzięki polityce Hitlera) – demokratyzacja i decentralizacja – demilitaryzacja W praktyce: – w części zachodniej denazyfikacja została szybko zakończona (wielu oficerów III Rzeszy, także oskarżanych o zbrodnie wojenne, nie zostało ukaranych i pełniło funkcje publiczne) – USA i ZSRR zapewniło ochronę nazistowskim naukowcom w zamian za udział w ich programach atomowych i kosmicznych – decentralizacja nastąpiła tylko w części zachodniej (RFN – federacja autonomicznych landów) – po utworzeniu RFN i NRD powstały w nich silne armie, a państwa zostały przyjęte do bloków militarnych (RFN do NATO, NRD do Układu Warszawskiego) Okoliczności powstania NRD i RFN Różnica zdań aliantów co do przyszłości ekonomicznej Niemiec: – w strefie wschodniej – ogołocenie z maszyn i innych zasobów (wywóz do ZSRR), nacjonalizacja przemysłu, kolektywizacja rolnictwa, coraz większe wpływy komunistów – w strefie zachodniej – integracja gospodarcza stref okupacyjnych (tzw. Bizonia, później Trizonia), odbudowa, industrializacja, wspólna waluta (marka), budowanie demokracji 1948-1949 niemal roczna blokada Berlina Zachodniego przez ZSRR (odcięcie energii i dostaw) – przełamana „mostem powietrznym” przez państwa zachodnie (porażka ZSRR) Wobec braku porozumienia aliantów co do jedności Niemiec – dwa osobne państwa: – IV 1949 Republika Federalna Niemiec (RFN – zachód; gospodarka kapitalistyczna, wolne wybory, sojusz z państwami zachodnimi) – X 1949 Niemiecka Republika Demokratyczna (NRD – wschód; socjalistyczna gospodarka i ustrój, uzależnienie od ZSRR) Berlin Zachodni – formalnie pod kontrolą zachodnich aliantów, w praktyce samorząd i silne związki z RFN; wysunięty najdalej na wschód fragment „wolnego świata”. Mur Berliński (1961-1989) Mur Berliński – sieć umocnień rozdzielających dawny sektor radziecki (Berlin, stolicę NRD) od sektorów amerykańskiego, brytyjskiego i francuskiego (Berlin Zachodni). Geneza: po powstaniu RFN i NRD (z pilnie strzeżoną granicą) granica obu części Berlina pozostawała jedynym swobodnym przejściem między blokiem wschodnim i zachodnim (masowa emigracja z bloku wschodniego). VIII 1961 niezapowiedziana blokada granicy w Berlinie przez wojska NRD, budowa silnych umocnień (podwójna linia muru, zasieki, niedostępny nawet dla strażników pas ziemi, urządzenia wykrywające ruch, wieże strażnicze z bronią maszynową, przecięcie tuneli metra itp.). Skutki: – ostateczny, fizyczny podział Europy na blok wschodni i zachodni (symbol i widoczny element „żelaznej kurtyny”) – rozdzielenie berlińskich rodzin mieszkających w różnych dzielnicach – próby ucieczek mieszkańców NRD i innych państw socjalistycznych – w latach istnienia Muru ok. 200 zabitych przez NRD-owskich strażników Mur Berliński zaczął być spontanicznie burzony w IX 1989 po demonstracjach, które wymusiły otwarcie granicy NRD-RFN (a w konsekwencji zjednoczenie Niemiec w 1990). Wydarzenie to, zwane „upadkiem Muru Berlińskiego” jest uznawane za symbol rozpadu bloku wschodniego. Ostateczna rozbiórka Muru nastąpiła do IX 1990 (na pamiątkę pozostało kilka fragmentów). [podstawa programowa szkoły podstawowej – Ilustracja – Mur Berliński w 1986 (widok od strony Berlina Zachodniego) Odpowiedzi kara1511 odpowiedział(a) o 21:22 pomogło? Jeśli tak to daj naj:P kara1511 odpowiedział(a) o 21:21 Po II wojnie światowej stosunki między Usa i ZSRR pogorszyły się. Podczas II wojnie godnie ze sobą współpracowały, bo miały wspólny cel pokonanie Niemiec i ich sprzymierzeńców. To ostatecznie zaważyło o powstaniu Nato, w które skłąd wchodziło 12 państw Zachodu w tym USA. W odwecie druga strona utworzyła Układ Warszawski. Europa została podzielona. W Europie Zachodniej była demokracja, a w wschodniej rządzili komuniści. W ten sposób Niemcy zostały podzielone. Strona zachodna niemiec należała do Rfn, a wschodnia NrD. W rezultacie podzielono takze Berlin. Odzielono go murem berlińskim. Mur Berliński został zburzony w 1989 r. Fendi odpowiedział(a) o 21:35 5 VI 1945r. ogłoszono przejęcie przez Francję, USA, W. Brytanię i ZSRR władzy okupacyjnej w Niemczech. Kraj podzielono na 4 strefy okupacyjne, a Berlin na 4 sektory okupacyjne. Władzę w strefach sprawowali dowódcy wojsk okupacyjnych, dla koordynacji działań zorganizowano Sojuszniczą Radę Kontroli - połączenie się stref brytyjskiej i amerykańskiej tzw. Bizonia1949- przyłączenie francuskiej strefy do Bizonii, powstaje Trizonia1949- na skutek braku porozumienia pomiędzy ZSRR a mocarstwami zachodnimi doszło do utworzenia dwóch państw niemieckich: Republiki Federalnych Niemiec i Niemieckiej Republiki Demokratycznej mi chodzi o berlin i niemcy a nie całą kule ziemska blocked odpowiedział(a) o 21:21 Niemcy zostali podzieleni na amerkańską, brytyjską, francuską i radziecką na zachodni i wschodzi.;>> z tego, co pamiętam. EKSPERTSceneKatie odpowiedział(a) o 17:21 W 1945 roku połączone siły Aliancko- Rosyjsko - Polskie uderzyły na Berlin ( Hitler w tym czasie popełnił samobujstwo). Berlin skapitulował. Polska odzyskała niepodległość i tyle jej do szczescia brakowało:) :)Francja, Anglia i ZSRR podzieliły Niemcy na 3 części między tak :[LINK] Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

podział niemiec po ii wojnie światowej mapa